Natalizumab to wyjątkowy lek stosowany głównie w terapii stwardnienia rozsianego, choroby neurologicznej, która powoduje utratę mieliny – substancji osłaniającej włókna nerwowe w mózgu i rdzeniu kręgowym. Jest to lek immunosupresyjny, co oznacza, że działa poprzez tłumienie systemu odpornościowego organizmu, co pomaga ograniczyć szkodliwe reakcje zapalne. W tym artykule przyjrzymy się dokładniej, jak natalizumab działa w organizmie i jakie są jego właściwości farmakokinetyczne.
Mechanizm działania natalizumabu
Natalizumab jest selektywnym inhibitorem cząsteczek adhezyjnych, które wiążą się z określoną podjednostką, znaną jako α4-integryna, występującą na powierzchni większości leukocytów. Leukocyty to grupa komórek, które odgrywają kluczową rolę w systemie odpornościowym.
Tworząc wiązania z α4-integryną, natalizumab blokuje interakcje tej podjednostki z jej receptorami, takimi jak cząsteczka adhezji międzykomórkowej naczyń 1 (VCAM-1) i niektóre ligandy. Zapobiega to przenikaniu limfocytów jednojądrowych przez śródbłonek do obszarów ciała, które są objęte stanem zapalnym. Można to zinterpretować jako formę supresji reakcji zapalnej na miejscu, czyli w obszarach ciała, które są bezpośrednio dotknięte chorobą.
Istotnym elementem jest to, że stwardnienie rozsiane jest spowodowane przez przenikanie aktywowanych limfocytów T przez barierę krew-mózg. Natalizumab, blokując interakcje α4-integryny z jej receptorami i ligandami, uniemożliwia przenikanie tych limfocytów przez barierę i zapobiega dalszemu zapaleniu.
Farmakokinetyka natalizumabu
Po podaniu dożylnym dawki 300 mg natalizumabu, obserwowane stężenie w surowicy wynosi średnio 110 ± 52 μg/ml. Minimalne stężenie natalizumabu w surowicy w okresie dawkowania wynosi średnio od 23 μg/ml do 29 μg/ml. Czas, który upływa do osiągnięcia stanu stacjonarnego, wynosi około 24 tygodni.
Objętość dystrybucji natalizumabu w stanie stacjonarnym wynosi 5,96 l, co oznacza, że tyle litrów płynu jest teoretycznie potrzebnych, aby lek rozprzestrzenił się w ciele w taki sposób, aby jego stężenie było takie samo we wszystkich tkankach i płynach. Klirens natalizumabu wynosi 6,1 ml/h, co oznacza tempo, z jakim lek jest usuwany z organizmu. Okres półtrwania wynosi średnio 28,2 dnia, co oznacza, że tyle czasu upływa, aż połowa leku jest wyeliminowana z organizmu.
Podsumowanie
Natalizumab to skuteczny lek immunosupresyjny używany w leczeniu stwardnienia rozsianego. Jego działanie polega na blokowaniu interakcji między α4-integryną a jej receptorami i ligandami, co zapobiega przenikaniu limfocytów T przez barierę krew-mózg i zmniejsza zapalenie. Czas działania i eliminacji leku z organizmu jest stosunkowo długi, co sprawia, że jest on stosowany w długotrwałym leczeniu.
Bibliografia
https//www.ema.europa.eu/en/documents/product-information/tysabri-epar-product-information_pl.pdf
